Prehistorische kaboutergrotten

“Hé boswachter, wat is dit?” Ik bekijk de foto die collega-natuurfreak naar me appt, nauwkeurig. Ik kan het niet helpen. Het eerste waaraan ik moet denken, als ik de kloofachtige holtes zie midden in een boomstam, zijn prehistorische kaboutergrotten. Het wordt echt tijd dat ik iets anders ga lezen dan Rien Poortvliets boeken. Al zouden de kabouters overigens goed gebruik weten te maken van deze gangen, bedenk ik. Ach, wat maak ik mezelf wijs. Kabouters kennen deze houtbewerker veel beter dan ik.

Wilgenhoutrupsen zijn de joekels onder de rupsen. Duimdik, tien centimeter lang met ontzagwekkende kaken, een goliath dus. Dit goliath-uiterlijk laat hij echter achter zich als hij zijn vlinderjasje aantrekt. Dan is het vooral een boeiende nachtvlinder waarvan de vleugels aan boomschors doen denken en die nagenoeg onzichtbaar wordt op de stam van een boom. Maar voor het zover is leeft deze rups zijn leven midden in de boomstam. Zijn leven begon daar toen moeders met haar legboortje het eitje in de boomschors boorde. In die boomstam neemt hij het ervan, hij hoeft niet zo nodig snel de buitenwereld in. Maar nu is het niet zo dat hij de hele dag aan het luilakken is in zijn boom. Nee hoor, meterslange gangen worden dwars door het hout van de stam geknaagd. Ik stel me zo voor dat je op een dolle dag zo’n rups heel hard door die gangen kunt horen roetsjen, als in een achtbaan in een pretpark. Wat geinig is, is dat dit speelparadijs zo’n drie a vier jaar zijn thuis blijft. Lang hé? Je kunt dit soort bomen herkennen door de kleine beetjes zaagsel aan de voet van een boomstam of ronde gaatjes in de schors. Want op een goede dag lonkt toch het volwassen leven en verlaten ze de boom. Maar al is het volwassen leven nog zo spannend en uitdagend, het heeft wel één groot nadeel: het eten is verleden tijd. Als je jaren lang zo Bourgondisch hebt geleefd als deze rups lijkt me dat nogal wat! Wilgenhoutvlinders kunnen geen voedsel meer tot zich nemen en vermaken zich met rondvliegen, verstoppertje spelen in hun perfecte camouflage en af en toe een robbertje vrijen. Maar eten is er niet meer bij. Ik heb op slag medelijden met de vrouwtjes-vlinders. Hoe moet dat met dat maandelijkse gebeuren als je niet eens kunt snoepen om er door te komen?!

Dat niet iedereen gecharmeerd van deze Bourgondische rupsen laat zich wel horen. Die uitgegeten achtbanen in een boomstam doen het niet echt goed in de houthandel. Nu we het toch over eten hebben…heb ik nog chocola in huis? …Tja, maandelijks gebeuren…